W inżynierii motoryzacyjnej osie odgrywają kluczową rolę w przekazywaniu mocy z silnika na koła, jednocześnie podtrzymując ciężar pojazdu. Istnieją różne konstrukcje osi, z których każda służy określonym celom w zależności od typu pojazdu, konfiguracji układu napędowego i wymagań dotyczących wydajności.
Najczęstsze rozróżnienie dotyczy osi napędowych i martwych. Osie napędowe, zwane również osiami napędowymi, są bezpośrednio połączone z układem napędowym i obracają się wraz z kołami, dostarczając moc w pojazdach z napędem na tylne koła, przednie koła lub wszystkie koła. Często występują w ciężarówkach i pojazdach ciężarowych, w których trwałość ma zasadnicze znaczenie. Z drugiej strony osie martwe nie przenoszą mocy i po prostu podtrzymują ciężar pojazdu, co jest powszechne w przyczepach lub nienapędzanych kołach niektórych samochodów.
Inną ważną odmianą jest niezależna oś zawieszenia, która umożliwia niezależne poruszanie się każdego koła, co poprawia komfort jazdy i prowadzenie. Ta konstrukcja jest powszechna w nowoczesnych samochodach osobowych i pojazdach o wysokich osiągach. Natomiast osie sztywne łączą oba koła na osi, zwykle stosowane w zastosowaniach terenowych i przy dużym obciążeniu w celu zwiększenia wytrzymałości.
Dodatkowo osie można klasyfikować według ich położenia — osie przednie (często odpowiedzialne za kierowanie) i osie tylne (zwykle przenoszące moc w pojazdach z napędem na tylne koła). Niektóre zaawansowane systemy zawierają nawet osie zwrotne lub osie pływające do specjalistycznych zastosowań.
Ostatecznie typ zastosowanej osi zależy od takich czynników, jak przeznaczenie pojazdu, ładowność i pożądane parametry użytkowe, przy czym każda konstrukcja oferuje określone zalety pod względem wytrzymałości, wydajności i dynamiki jazdy.
